Hatırlarsanız geçen yazımda doğada ot toplama gezisinin kalkış saati gecikince, tesadüfen girdiğim bir dükkanda yediğim en güzel boyoza denk geldiğimi söylemiştim. İşte şimdi bu yere geri dönmek, biraz daha detaylı anlatmak istiyorum. Buranın adı Alaçatı Köy Kurabiyecisi. Mini minicik bir dükkan. Girişinde, hakkında yazılmış gazete yazılarından seçmeler koyulmuş özenle. Vitrin çeşit çeşit, silme kurabiye dolu. Ben adımımı attığım gibi fırından sıcacık boyozlar çıktı. Dükkanın, belli ki yaptığı işi çok seven, güler yüzlü sahibi de ‘’buyurun çay taze’’ diyince oturuverdim oracığa. Bir tane asla yetmezdi ama mecburen yettirdiğim sıcak boyoz, sabah lezzettimden çok sabah neşem oluverdi.
Boyoz tüm İzmir’de çok sevilen çok yapılan eski bir hamur işi. İzmir’in Sefarad sakinlerinden kalma bir lezzet. Geleneksel olarak içi peynir, ıspanak, kıyma vb malzemelerle dolu olarak yapılırmış ama artık günümüzde içi boş olanları da yapılıyor. Benim burada yediğimin de içi boştu. İzmirliler boyozu yumurta ile birlikte yiyorlar, gerçek ritüel buymuş. Alaçatı Köy Kurabiyecisi’nden boyoz ve iki çayımı bitirdikten sonra ot toplamak üzere kalktım. Daha sonra, başka bir vakit, bu sefer de kurabiyelerden tatmak üzere uğradım buraya. Onca çeşit içinden; limon muhallebili, bademli ve meşhur damla sakızlıyı denedim. Üçü de birbirinden taze ve lezzetli idi. Özellikle limon muhallebilinin, kurabiye olmasına rağmen iç ferahlatıcı bir tadı vardı. Tam çaylık! Bol köpüklü, acı bir Türk kahvesi yanında ise damla sakızlı olsun isterim. Kurabiyeleri burada oturup yiyebileceğiniz gibi, paket yaptırıp evinize götürebilirsiniz, ya da sevdiklerinize tatlı bir Alaçatı hatırası olarak armağan da edebilirsiniz.
Hazır armağan demişken, yine yanınızda buralara has lezzetler götürmek isterseniz eğer Alaçatı Köy Kurabiyecisi’nin hemen 3 dükkan yanında Gemici’ye gidebilirsiniz. Burada ev yapımı sabunlar, otlu makarna ve erişteler, zeytinyağları ve harika ev yapımı reçeller bulabilirsiniz. Limon çiçeği, damla sakızlı portakal, karabaş otu reçeli, sakız macunu gibi bölgeye has reçellerin dışında, zencefilli turunç reçeli ya da damla sakızlı limon kabuğu gibi orijinal tariflere de rastlamak mümkün.
Günün her saati neredeyse dolu olan Köşe Kahve’de bir şeyler yiyip içmek başka bir keyif. Mekanın içi de dışı da çok güzel. Ben gittiğimde sağanak yağmur vardı, biraz da üşümüş olduğum için içeride, cam kenarı, güzel köşe bir masada oturdum. Şöminede çıtır çıtır odunlar, hafif hafif çalan jazz müzik ile huzuru yakaladım. Oturur oturmaz, buraya bir oturan neden saatlerce kalkmak bilmiyor anladım.
Köşe Kahve sabah 10.00 gibi açıyor, günün her saati yiyip içmek için ideal bir yer. Bana göre, hava serinse akşam beş çayı için, sıcak bir yaz gününde ise, güneş batmaya yakın, akşam yemeği öncesi tercih edilebilecek bir yer. Ama menüde kahvaltı da var hamburger de. Tatlıları, özellikle de limonlu merengi ayrı özel.
Zaten buraya gelenlerin en çok tercih ettiği tatlı da limonlu merengmiş. Hem gözüm doysun, hem ağzım lezzetlensin ve biraz da hafif olsun istiyorsanız limonlu mereng tam size göre. Kuruyemişlerle tatlandırdıkları, şekersiz yulaflı kurabiyeleri de beğendiğimi söylemeliyim. (Devam edecek…)
İnci Özay Hatipoğlu
Son Mastori
